مطالعه ی تجربی برای بهینه سازی کارآیی آبگرمکن های خورشیدی یکپارچه

آبگرمکن های خورشیدی یکپارچه یکی از سیستم های ساده ای می باشدکه از مخزن ساده سیاه رنگی تشکیل می شود و در معرض تابش خورشید قرار می گیرد.یکی از راه های کاهش افت حرارتی این گونه سیستم ها، استفاده از صفحه فلزی عایق شده در داخل آنها می باشد این صفحه، مخزن ذخیره آب را به دو بخش کانال و مخزن تقسیم می کند. بنابراین در این پایان نامه به مطالعه آبگرمکن های خورشیدی با صفحه جداگانه می پردازیم. برای پیشگویی عملکرد حرارتی این گونه سیستم ها، یک مدل تئوری جدیدی ارائه شده است. داده های حاصله از مدل به نتایج تجربی دیگران نزدیک می باشد و سپس به مطالعه عددی سه آبگرمکن خورشیدی با ساختمان های متفاوت و به صورت هم حجم پرداخته شد. یکی از این آبگرمکن ها با سطح مقطع متوازی الاضلاع مرکب می باشد که مخزن ذخیره آب متشکل از دو متوازی الاضلاع است.حجم قسمت بالایی متوازی الاضلاع (با حجم (va بیشتر از بخش پایینی (با حجم (vb می باشد بنابراین بیشترین مقدار انرژی در قسمت بالای ذخیره می شود. تمام آبگرمکن های مذکور دارای صفحه جدا کننئه می باشند. نتایج نشان داد که آبگرمکن خورشیدی با سطح مقطع متوازی الاضلاع مرکب بیشترین بازده را دارد. بنابراین آن را بر اساس نسبت حجمی ( (va/vb ، عمق کانال و زاویه بهینه سازی کرده و بر اساس ابعاد بهینه، آبگرمکن ساخته شده و در شرایط آب و هوایی آردبیل مورد آزمایش قرار گرفت.